Autodefentsa Feminista

Eraso baten aurrean, geure burua defendatuko dugu, erantzunen dugu. Ez gara bortitzak, baina modu bortitzean erantzuten ahal dugu. Argi gera dadila: ez da indarkeriarekiko maitasuna, defentsa legitimoa da!
Gure erasoekiko erantzuna elkarrekin kaleak okupatuz gauzatzen dugu, ukatzen diguten guztia eta dagokigun feminitate normatibo errolari aurre eginez: enkaputxaturik, beltzez jantzita, antortxekin, zarata ateraz, gure amorrua adieraziz, indarrez. Gure egunerokoan bizi ditugun erasoei ere erantzuna eman ahal izateko, emakume biktimaren irudia aldatu nahi dugu: emakume aktiboa, ahaldundua eta borrokalaria.
Hauek dira buruberokia janzteko gure arrazoiak:

* Beltzez jantzita goaz kolore gogor, ilun eta  indartsua delako, baita amorru eta indarrean oinarritutako presentzia eragiten duelako.

* Beltza, gauarekin erlazionatzen da. Beltza gauarekin bat egiteko modu bat da, hainbat urteetan debekatutako espazio publiko batez birjabetzea. Iluntasuna gure alde jokatzen du, eta norbanako bat izatetik kolektibo bat izatera pasatzen gara.

* Inpertsonalizatzeko modu bat da: edozein izaten ahal da erasotua, guztiak izan gaitezke. Baina gainera, berdin zaigu nor den, gure premisa eraso sexisten aurrean emakume guztien arteko elkartasuna da. BAT UKITZEN BADUTE, GUZTIAK UKITZEN GAITUZTE!

* Gerrillariekin identifikatzen dugu geure burua, liderrik gabeko borroka horizontalean sinesten dugu. Haiek bezala,buruberokia jarri behar izan dugu, ikusiak izan gaitezen.

* Sistemaren sailkapen eta identifikazioaren aurka eta indibidualismo eta indibidualizazioaren aurkako kolektibo  identitario bat gara.

Oso garrantzizkoa dugu gure arteko zaintzak eta elkartasun sarea kolektiboki erantzuteko orduan, hori baita indartsu eta iraultzaile egiten gaituena eta gure autodefentsa feminista oinarria

Beldurra lekuz aldatuko dugu: Ez da deus gertatzen emakumeok gure sozializazio eta ikaskuntzagatik beldurra sentitzen dugunean, bai aldiz gizonezkoek sentitzen dutenean. Ez diogu beldurra genero maskulinoari eragin nahi, baina bai erasotzaileari: gu ez erasotzeko, beldur nahikoa izan dezan! Zilegia da beldur nahikoa eragitea, hau berriz gerta ez dadin. Sistemak emakumeengan eragindako ikara indarkeria da, eta guk egiten duguna, honi erantzuna ematea da.
Terrorismo heteropatriarkalaren aurka borrokan aritzeko lan handia daukagu; beraz, kide, inoiz baino indar handiagoarekin, kaleetan ikusiko dugu elkar!


GORA BORROKA FEMINISTA!


AUTODEFENSA FEMINISTA

Nosotras apostamos por la autodefensa feminista y ante una agresión vamos a responder, vamos a defendernos. No nos consideramos violentas, pero podemos responder de una manera violenta. No es amor a la violencia, es legitima defensa!

La violencia es la que ejerce el sistema sobre nuestros cuerpos, sobre nuestras vidas.  Hacemos lo que siempre se nos ha negado: vamos encapuchadas, vestidas de negro, con antorchas, haciendo ruido, expresando rabia, fuerza, unidad. Cambiando la imagen de mujer víctima a mujer activa, combativa, empoderada, por que somos conscientes también de nuestra fuerza, para dar respuesta también a las agresiones que vivimos en nuestro día a día. Esta estética y actitud nos caracterizan en todas nuestras apariciones y manifestaciones públicas.

Estas son nuestras razones para ponernos el pasamontañas:

* Vamos de negro porque es un color duro, oscuro, potente, que hace que nuestra presencia sea de rabia y de fuerza.

* El color negro se identifica con la noche, es una forma de hacer entender que nos apropiamos de la noche, del espacio, de nuestro cuerpo. El negro se vuelve a nuestro favor, no en nuestra contra, no estamos solas en la noche, pasamos de ser individuas a ser un colectivo que responde a las agresiones.

* Vamos encapuchadas porque es una manera de impersonalizar, cualquiera puede ser agredida, podemos ser todas. ¡SI TOCAN A UNA NOS TOCAN A TODAS!

* Nos identificamos con las guerrilleras, creemos en una lucha horizontal sin líder. Al igual que ellas, nos hemos tenido que encapuchar para que se nos vea.

* Es crear una identidad colectiva como estrategia contra el individualismo y la individualización y control del sistema que identifica y clasifica.

Es imprescidinble crear una red de apoyo mutuo y de cuidados entre nosotras, la solidarida y el colectivo a la hora de dar una respuesta, ya que esto es justamente lo que nos hace fuertes y revolucionarias, la base de nuestra autodefensa feminista.

El miedo va a cambiar de bando: Esta frase es marcar un límite: es decir, como te pases, vamos a responder, vamos a por ti.  A las mujeres se nos ha enseñado a vivir con miedo y no pasa nada, pero cuando lo sienten los hombres, entonces sí es un problema. Si nos empoderamos y respondemos, se nos cuestiona y se nos castiga directamente o socialmente. No queremos generar miedo al género masculino, pero sí al agresor: queremos que tenga suficiente miedo para que no nos agreda. Es lícito provocar el miedo suficiente para que no se repita. El miedo que el sistema genera a las mujeres es violencia, y nosotras lo que hacemos es responderla.

GORA BORROKA FEMINISTA!